Nieuzasadniona krucjata przeciw zbliżeniówkom

Od kilku dni Gazeta Wyborcza a za nią także portale internetowe, prowadzą krucjatę przeciwko kartom zbliżeniowym. Nie jestem pieniaczem, który polemizuje za każdym razem, gdy tylko nadarzy się okazja i tylko po to, by udowadniać, jak to się mówi w mojej rodzinnej miejscowości, że jestem mądrzejszy od Ferysiuka Kobyły. Ale w tym wypadku dwa najważniejsze argumenty Gazety przeciwko zbliżeniówkom wymagają sprostowania.

Ubolewa ona, że transakcje kartami bezstykowymi umożliwiają wydanie więcej pieniędzy, niż posiada się na koncie, ponieważ nie wszystkie transakcje odbywają się w trybie on line. Innymi słowy można zapłacić nawet nie mając środków na rachunku, bo terminal nie sprawdza, czy pieniądze tam są czy nie. W rezultacie można wejść w debet i narobić sobie niepotrzebnych kosztów. Gazeta zapomina jednak, że płacąc również zwykłą kartą bez funkcji zbliżeniowej dokonujemy transakcji off line. Nie decyduje o tym to, czy karta jest bezstykowa czy nie, tylko bank wydawca karty oraz operator terminala w punkcie handlowym. Większość banków i dla większości kart, także tradycyjnych, umożliwia wykonywanie transakcji off line. Gdyby nie to, nie można by np. zarezerwować hotelu czy zapłacić kartą za przejazd autostradą. Zatem debet równie łatwo zrobić zwykłą kartą.

Kolejny, koronny argument, wytoczony przeciwko kartom bezstykowym, dotyczy dziennego limitu wartości transakcji, który ma zabezpieczać użytkownika na wypadek kradzieży plastiku. Licznik nie dotyczy transakcji off line, co ma dowodzić, że jeżeli bezstykowa karta trafi w ręce złodzieja, ten może wyczyścić konto. Gazeta zapomina jednak, że istnieje jeszcze inny licznik: liczby transakcji autoryzowanych bez kodu PIN. Ten licznik zapisany jest na karcie. Po jego przekroczeniu albo transakcję trzeba będzie autoryzować osobistym kodem, albo terminal w punkcie handlowym wymusi sprawdzenie salda on line. To z kolei uaktywnia licznik wartości transakcji.

Wiem, że może nie do końca jestem obiektywny w ocenie kart zbliżeniowych. Jestem zwolennikiem tego rozwiązania i zwyczajnie w świecie niektóre ich cechy postrzegam jak zalety podczas gdy te same cechy przez przeciwników są identyfikowane jako wady. Ale z całą odpowiedzialnością twierdzę, że w swoich tekstach gazeta po prostu mija się z prawdą, przez co wprowadza niepotrzebny zamęt w głowach klientów banków. Karty zbliżeniowe są równie bezpieczne albo równie niebezpieczne, co zwykłe karty. A dowodzić tego może fakt, że choć zbliżeniówki się u nas upowszechniły, udział transakcji oszukańczych we wszystkich transakcjach kartami wcale się nie zwiększa. To, że któryś klient w którymś banku stał się ofiarą złodzieja, nie dowodzi, że zbliżeniówki są „be”, tylko że ktoś w tym konkretnym banku nawalił. A w tym układzie równie dobrze złodziej mógł do swych celów użyć zwykłej karty.